Ogden inicjuje poszukiwanie nowej wrażliwości psychoanalitycznej, która
będzie odpowiedzią na przesunięcie akcentu od psychoanalizy epistemologicznej
(związanej z poznawaniem i rozumieniem) do psychoanalizy ontologicznej
(związanej z byciem i stawaniem się). Przykładami klinicznymi ilustruje swój
styl „śnienia” sesji analitycznej oraz wymyślania psychoanalizy na nowo w pracy
z każdym pacjentem. Omawia też przejście od koncepcji umysłu opracowanej przez
Freuda, Klein i Fairbairna – którzy traktują umysł jako aparat do myślenia – do
tej zaproponowanej przez Winnicotta i Biona, dla których jest on żywym procesem
lokującym się w samym akcie doświadczania. Na koniec zaprasza czytelnika, by
wspólnie z nim przemierzał te obszary, w których śnienie i doświadczanie, bycie
i stawanie się odgrywają najważniejszą rolę. W tym duchu najpierw pisze o
doświadczeniu czytania poezji Roberta Frosta i Emily Dickinson, a potem o
doświadczeniu pisania analitycznego.
Istotę tego, o czym piszę w tej książce, dobrze wyraża pytanie: „Kim chcesz
być, kiedy dorośniesz?”, które tylko pozornie odnosi się do planów zawodowych.
Tak naprawdę dotyczy najbardziej zasadniczych aspektów bycia i stawania się
osoby: „Kim (jaką osobą) chcesz być teraz, w tym momencie, i do jakiej wersji
siebie aspirujesz?”.
(fragm. Wprowadzenia)
Spis treści:
- Psychoanaliza ontologiczna albo „Kim chcesz zostać, kiedy
dorośniesz?”
- Poczucie prawdziwości. O artykule Winnicotta „Komunikowanie i
niekomunikowanie jako punkt wyjścia do analizy pewnych przeciwieństw”
- Jak rozmawiam ze swoimi pacjentami
- Destrukcja przeformułowana na nowo. O artykule Winnicotta „Użycie obiektu
i relacje poprzez identyfikacje”
- Śnienie sesji analitycznej. Esej kliniczny
- Nowe formy myślenia i praktyki analitycznej. Ewolucja analitycznej teorii
umysłu
- O języku i prawdzie w psychoanalizie. Doświadczenie kontaktu z poezją
Roberta Frosta i Emily Dickinson
- Pisarstwo analityczne jako forma fikcji literackiej
