Twarz jako pole operacyjne jest obszarem skomplikowanym i wymagającym od chirurga dobrej znajomości anatomii, fizjologii i patologii. Warunki strukturalne i czynnościowe oraz zjawiska patologiczne wymusiły rozwój technik operacyjnych rozrzuconych w kilku specjalnościach lekarskich. Zbiorowe doświadczenie uczy, że rozwój chirurgii twarzy, był, jest i będzie oparty na osiągnięciach chirurgii jednonarządowej, w której można zdobyć szczyty sprawności niedostępnej dla szerokiego grona lekarzy. Tym niemniej choroby takie jak nowotwory, urazy i wady rozwojowe mają charakter wielonarządowy a ich leczenie wymaga wyjścia poza wąskie kompetencje. Pojawiła się potrzeba podjęcia wysiłku integracyjnego w tym zakresie. Takie oczekiwania dostrzegane są wśród lekarzy kształcących się w zakresie okulistyki, otorynolaryngologii, chirurgii szczękowo-twarzowej i plastycznej. Wydaje się też uzasadnione oczekiwanie aby minimum wiedzy z zakresu chirurgii twarzy zawarte było w wykształceniu ogólnochirurgicznym.
Spis treści:
- Chirurgia powłok twarzy
- Operacyjne leczenie nowotworów skóry i twarzy
- Chirurgia ślinianek
- Chirurgia nosa zewnętrznego
- Operacje osteoplastyczne twarzy
- Chirurgia stawu skroniowo-żuchwowego
- Rekonstrukcja żuchwy
- Urazy twarzoczaszki
- Guzy kości twarzoczaszki
- Operacyjne leczenie nowotworów powiek
- Chirurgia oczodołów
- Wolne mikrozespolone przeszczepy
- Ropnie i ropowice twarzy
- Tracheotomia
- Czynniki wpływające na gojenie się rany skóry twarzy
- Rehabilitacja protetyczna po operacjach amputacyjnych twarzy